پاسخ به نامه دکتر مداح حسینی
به نام خدا
جناب آقای دکتر مداح حسینی
مدیر محترم منابع انسانی و پشتیبانی دانشگاه
باسلام و احترام پیرو نامه شماره ۱۰۹۶۵/۱۱۰۰مورخ ۱۳/۱۲/۸۷ در ارتباط با پیام درج شده در وبلاگ توسط یکی از همکاران به استحضار می رساند متن پیام مذکور بدین شرح است: آموزش كاركنان سال 87دانشگاه شريف ظاهرا فقط مختص كاركنان امور اداري و دوستانشان بوده
چون فقط كاركنان آن حوزه شركت كرده اند و فقط به دوستانشان در قسمتهاي ديگر بصورت تلفني و كاملا سري خبر داده اند. آن هم دوره اي كه غير حضوري بوده؟!
در نامه سرکار خانم شاه میری اشاره شده که (( آموزش کارکنان)) جزء وظایف حوزه مدیریت منابع انسانی و پشتیبانی نمی باشد حال آنکه در هیچ قسمت از پیام مذکور این مطلب نقض نشده است .( البته چون این مسئولیت مربوط به امور کارکنان است در جلسه با جنابعالی شورا پیشنهاد داد که آموزش کارکنان باید در حیطه کاری مدیریت منابع انسانی قرارگیرد و شما نیزقول تلاش برای تحقق این امر رادادید).در ضمن اگر در پیام مذکور کمی اغراق مشاهده می گردد ریشه مسئله دراین است که تاکنون چند سال است اداره آموزش کارکنان دوره های عمومی برگزار ننموده است و در مورد دوره های خارج دانشگاه نیز اطلاع رسانی عمومی نکرده است وبرخی کارکنان محترم امور اداری نیز چون با نامه نگاریها در ارتباط هستند درکلاسها شرکت کرده اند.
نکته مهم تر این است که جنابعالی و خصوصا آقای دکتر اکرامی مطالب وبلاگ را با دقت بررسی می نمایید. اما چرا در مواجهه با دردهای کارکنان به جای درمان به ادبیات لفظی بیشتر توجه می گردد وبرای کلیات مسائلی که عموم کارمندان به آن معترضند سند ومدرک خواسته می شود. چرا این حساسیت نسبت به همه مطالب بروز پیدا نکرده و بسیاری از سئوالات کارکنان که در این وبلاگ مطرح شده بی پاسخ مانده است آیا توقع عموم کارمندان این دانشگاه بیش از اندازه است؟ آیا وضعیت حقوق و رفاه کارکنان دانشگاه صنعتی شریف با دانشگاه های دیگر در تهران ویا شهرستان ها ویا حتی پیام نورو... مقایسه می گردد؟
با تقدیم احترام
دبیر شورای صنفی کارکنان
